Romp

Scharrelaar, man met de kippenborst,

ik bereid jou als een kok zijn hoender.

Dan, bedaard, vanuit de schoot,

kluif ik langs jouw romp omhoog.

Tot mijn neus ligt aan die kruidige

holte, het zwaar beweende, pezige vlees.

En ik met tepelscherpte zie,

mijn tong nog naveldiep,

waar ik nesten wil,

waar jouw huid omsluit,

waar ik veilig ben

en kan bijten.