1992
De basslijn van Come As You Are stroomt
mijn slaapkamer binnen
zoals de zon door de half geopende
luxaflex, waardoor mijn muur in
licht en schaduwstrepen is gehuld, een
muziekbalk in de middag toont.
Buiten hangt mijn moeder de schone was
op aan de waslijn in de tuin,
spelen kinderen zoals ik zelf een paar
jaar eerder deed.
Kurt Cobain vertelt zijn melodie vanuit
Seattle, maar klinkt voor mij
meer als LA, als zee, want dit is een
lied dat is als water waar ik in
kan zwemmen, van het ene schooljaar
naar het volgende, dwars door een
hete zomervakantie heen. Hij neemt ons
mee, een complete generatie aan
cassettebandjesluisteraars die zo hun
cd’s met elkaar delen. Het mijne
nam ik over van een klasgenoot die mij
ook Guns N’ Roses leende.
Ik ben binnen en midden in de wereld,
zing neuriƫnd of luidkeels mee
- wie weet het? – terwijl buiten
vogels fluiten, rozenstruiken bloeien,
de zomer ons alles geeft. Ik ben
zestien en nooit alleen.
Reacties
Een reactie posten