Chomolungma

Een zandkorrel wordt stof, groeit uit

tot een sneeuwvlok, de sneeuwvlok wordt pop

- aan de rand van een bos.

De korrel, een zwerfkei

geweest, sleet met de jaren,

in een reis door de tijd

- mineralen hebben op aarde het eeuwige leven.

De zwerfkei, dissident van zijn vader,

de koning der bergen, ontsprong zijn lot, zei:

“Misschien los ik op”, liet ketens achter,

maar de rots uit zijn jeugd bestaat nog. Zijn heilige moeder

kust er de lucht. Op een dag keert hij terug

als regendruppel. Nu draagt hij een muts.