Corpus callosum

I.

In het wit

zij en ik

Supernova’s

tegenover

zwarte gaten

Ik de hare

zij mijn ogen

II.

Magere Hein blaast kaarsen aan

als wij drinken uit dezelfde kruik

en zien wat katten in het donker

zien

Geen zeis die wij nog vrezen

III.

De scheiding ligt hier,

tussen twee hemisferen

Zal ik haar voor die

staarten bedanken,

mijn zus uit een achteloos

parallel leven?

Met de spiegel erbij,

dat maakt vier

Parabel van haar

en elastiekfantasie