Ingesneeuwd

Ingesneeuwd en leliewit

ben ik zijn lijdend licht

In dit ijzig labyrint

met immer vlekkende radiatoren

bewaakt hij sleutels in zijn slaap

en als er al een uitweg is

dan wil ik die niet vinden.

O ik bloedde wel, amazonestijl,

en alle broeders juichten.

Ingezeept en wel glip ik

de kale bidcel uit

Hij sloft mij dampend achterna,

werpt zijn schaduw

aan mijn schijnsel. Dit is het raam

 waaraan wij staan. Dat is de dageraad