Vliegende Hollander

Terwijl stratocumuli gestaag op weg naar het oosten zijn

kijkt de kerk op het plein vanonder zijn mantel toe. Hij ziet

de wereld door mijn ogen, schikt de veren op zijn hoed

Er is niets blauwers wat er nu toe doet

De haan draait, een duif op zijn staart knikt: roekoe!

Wij varen op de westenwind